Jak dochodzić roszczeń z kredytu frankowego po jego całkowitej spłacie?

Wielu kredytobiorców, którym udało się spłacić kredyt frankowy, uważa sprawę za zamkniętą. Jednak po uregulowaniu zobowiązania wciąż mogą oni domagać się swoich roszczeń, zwłasza jeśli w umowie zostały zawarte niedozwolone zapisy. Jak dochodzić swoich roszczeń po spłacie kredytu frankowego? Kwestię tę omawiamy w poniższym artykule.

Jaki jest termin przedawnienia roszczeń po spłacie kredytu frankowego?

W przypadku kredytu frankowego termin przedawnienia roszczeń kredytobiorcy zależy od daty dokonania spłat i momentu, w którym dowiedział się on o nieuczciwych zapisach w umowie zawartej z bankiem. Dla zobowiązań uregulowanych przed 9 lipca 2018 roku obowiązuje 10-letni termin, natomiast dla tych po tej dacie 6-letni. Jednak zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, bieg przedawnienia rozpoczyna się dopiero od momentu, gdy kredytobiorca dowiedział się o nieuczciwym charakterze postanowień umowy. Oznacza to, że nawet po wielu latach od spłaty kredytu, kredytobiorca może dochodzić swoich roszczeń, jeśli wcześniej nie był świadomy obecności klauzul abuzywnych w dokumentacji. Przed podjęciem działań prawnych związanych z unieważnieniem umowy kredytu warto rozważyć konsultację z prawnikiem specjalizującym się w sprawach frankowych. Może on bowiem ocenić, czy termin przedawnienia w danym przypadku nie upłynął.​

Jak wygląda dochodzenie roszczeń po spłacie kredytu frankowego?

Kredytobiorca musi przejść przez kilka etapów postępowania prawnego, żeby ubiegać się o zwrot nadpłaconych środków lub unieważnienie umowy zawartej z bankiem.

Analiza umowy kredytowej

Kredytobiorca musi sprawdzić, czy zawarte w umowie zapisy mogą być uznane za klauzule abuzywne, czyli niedozwolone postanowienia. Najczęściej dotyczy to mechanizmów przeliczeniowych walut, np. jednostronnego ustalania kursu franka szwajcarskiego przez bank. Analizę dokumentacji może przeprowadzić kancelaria prawna specjalizująca się w sprawach frankowych.

Wezwanie banku do zapłaty

Po stwierdzeniu przesłanek do roszczenia kredytobiorca powinien wystosować do banku formalne wezwanie do zapłaty. Takie pismo musi zawierać szczegółowe wyliczenie kwoty i prawne uzasadnienie żądania – np. powołanie się na wyroki TSUE, SN lub sądów powszechnych. Bank ma 30 dni na odpowiedź i dobrowolne spełnienie roszczenia, jednak rzadko dochodzi do ugody na tym etapie. Wezwanie do zapłaty jest wymagane, ponieważ stanowi tzw. przedsądowe wezwanie do zapłaty, potrzebne do dalszych działań procesowych. Niekiedy instytucja finansowa odpowiada propozycją mediacji lub złożenia wniosku do sądu polubownego.

Złożenie pozwu do sądu

W przypadku odmowy ze strony banku kredytobiorca może złożyć pozew do właściwego sądu cywilnego. W dokumencie tym należy jasno określić żądania, np. unieważnienie umowy kredytowej, zwrot nienależnie pobranych świadczeń lub roszczenie o zapłatę. Wymagane jest również załączenie kopii umowy, harmonogramu spłat, potwierdzeń przelewów i korespondencji z bankiem. Dobrym pomysłem wydaje się powierzenie przygotowania pozwu kancelarii, która ma doświadczenie w prowadzeniu spraw frankowych. Poprawnie sporządzony dokument często zwiększa szansę na szybkie i korzystne rozstrzygnięcie.

Postępowanie sądowe

Proces sądowy zazwyczaj obejmuje kilka rozpraw, w trakcie których strony przedstawiają dowody oraz składają zeznania. Sąd może powołać biegłego ds. finansów lub przesłuchać przedstawicieli banku. Często rozpatruje się także opinie Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów lub raporty Rzecznika Finansowego. W zależności od obciążenia sądu i poziomu skomplikowania sprawy frankowej postępowanie może trwać od kilku miesięcy do nawet kilku lat. Zdarza się, że wielu kredytobiorców wygrywa sprawy już w pierwszej instancji, jednak banki zwykle składają apelacje. Kredytobiorca powinien zatem przygotować się na dłuższy proces i uwzględnić możliwość złożenia stosownej odpowiedzi.

Jakie są korzyści z unieważnienia umowy kredytowej po spłacie kredytu frankowego?

W przypadku stwierdzenia nieważności umowy traktuje się ją tak, jakby nigdy nie została zawarta, co oznacza, że bank jest zobowiązany do zwrotu wszystkich świadczeń otrzymanych od kredytobiorcy, a frankowicz do zwrotu otrzymanych pieniędzy. Jeśli suma spłaconych rat przewyższa kwotę uzyskanego kapitału, kredytobiorca może odzyskać nadpłatę wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. Unieważnienie umowy frankowej skutkuje wykreśleniem hipoteki z księgi wieczystej nieruchomości i może poprawić zdolność kredytową.

Osoby, które zaciągnęły kredyt frankowy, mają możliwość dochodzenia swoich roszczeń nawet po całkowitym uregulowaniu zobowiązania. Procedura ta jednak wymaga dogłębnej analizy umowy kredytowej i złożenia pozwu do sądu przeciwko bankowi. Często w takiej sytuacji nieocenione jest wsparcie ze strony kancelarii frankowej.

0 komentarzy

Wyślij komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *